Bilgiler > 1878'de ABD'de Yayınlanmış Osmanlı Tarihi Yazısı ve ChatGPT Çevirisi
1878'de ABD'de Yayınlanmış Osmanlı Tarihi Yazısı ve ChatGPT Çevirisi
ORJİNAL TEXT
The Conflictious stories of travellers and missionaries have made it doubtfull what really is the nature of the Turk, so far, at least, as the middle classes are concerned. As to the upper classes we know they are corrupt. The Turk of the middle class seems to be grave and slow of speech, and honest and truthful as a general thing. He is singularly kind to animals, but that does not establish a critarion asto his kindness to human beings. He is not fond of agriculture or of the mechanical arts, save as they are connected with articles of war or luxury. He is proud and overbearing to those he deems his Christian subjects, and is capable of a fierce fanaticism in religious affairs, but is not altogether devoid of the beter sentiments and promptings of humanity. Although the Koran allows polygamy it is not so prevalent among them as has been supposed, and slavery, although permitted, does not exist to any great extent. In other ways they are very different from us, but their career in history has been marked oue, and cannot be erased.
RISE OF THE OTTOMAN POWER
They first came into prominence in the Thirteenth Century, and their first great leader and the founder of the dynasty was Ottoman, who flourished in the latter half of that century. He was a far alghted leader and a great military genius. A dream is reported of him wherin he saw a tree growing out of his body which shadowed over the whole earth, when its leaves turned to sabre blades, all pointing toward Constantinople, He saw the importance of that Capital and would have turned his energies toward it had he lived. Orchan, his son, succeeded hm, and organized the first standing army over seen in Europe, and croated the Corps of Janissaries from a thousand Christian youths, and this corps became famous throughout the world. It was recruited from the sons of Christian parents, who were taken from their homes and trained to the faith on Islam, and in all manly exercises and feats of arms.They were th without the ties of kindred and were fanaticallaydevoted to thir adopted faith. At times this corps has amounted to twenty, thirty and forty thousand men. Brusso was the Capital and from its lofty and magnificent gateway came the name of the Ottoman government- the Sublime Porte. Seliman, the son of Orchan, crossed the Bosphorus with forty men and landed at Gelibolu, crossing on a raft. That was the first trickle of the great deluge of conquest that in later years swept over Eastern Europe. I was in 1360 that this crossing was made. He was succeeded by Murat I. Who captured Adrianople in 13614 and also took Philippopolis and now began that career of conquest. Murat captured Macedonia and Thrace and took Shuula, never since wrested from the Turkish hands. In 1389 he was killed by a Servian assassin after the battle of Cassova, and was succeeded by Bajazet in the government. Here is no throne in Turkey, and the coronation is the simple girding of the sword of Ottoman, the founder of the race. Bajazet had his brother killed immediately upon his accession to avoid any disputs as to who should succeed his fater, and thus established a hhorrid and bloody custom that has frequently been followed by the Sultans of Turkey. He Conquered Wallachia, and by the prowess of his arms aroused the attention of Western sud Central Europe. Agreat army of Frency and Hungarians was sent against him, but they were overthrown at Nicopolis in September, 1396, and nearly all the prisoners murdered. He conquered Greece and took Athens, and sent an army into Hungary. Constantinople was besieged, but at this juncture Bajazet was called away to fight against Timur, The Tatter, who conquered him, over ran his Asiatic empire and put him to death
THE CAPTURE OF CONSTANTİNOPLE
Was made by Mohammed II. On the 29th of May, 1453, and then the d,ream of Ottoman was fulfilled. The city was sacked and 120000 manuscripts disappeared, ten of them were offered for sale in the street for a ducat. The beautiful Church of St. Sophia was turened into a morgue, and the Imperial Palace into a seraglio, Muhammed landed his trop in Italy and captured Otranto and laid siege to Rhodes. He prosecuted his conquest in other directions, and it seemed as though he would fullfill the boast of Bajazet that he would feed oats to his horse upon the high atlar at Rome. What was the cause of this wonderfull career of conquest. Doubtless the division of he eastern and western churches had much to go with it, and a difference of creeds caused that division. It will not do to say that the Turks met only the effemminate Greeks. They met the fierce and intrepid warriors of western Europe, and overcame them, so it cannot be said that it was a debased and unwarle population that gave them their conquests. One reason was their immense military enthusiassm and the wonderful completeness and efficiency of their armies. They had the beat commissariat in Europe, their cavalry was the best and theirr artillery the best in use at that age. They invented the Howitzer gun and first used bombs at the siage of Rhodes. War was their businness and their passtime, and they come into the country as an armed nation. Them they were skillful in their treatment of a conquered nation, absorbing them into their armies and turning them against other foes. Renegades froom other people were always received by them and there was no limit to the power and position to which rich adherents might attain. At the siege of Rhodes there were 60000 Bulgarians engaged. Commanders of armies, admirals of fleets and prime ministers, were often renegade Christians. Barbarossa, the ablest admiral in their service, was of Christian birth, and so it has gone on thorugh all their history. Even now the present Turkish Minister at Washington, is a Greek by birth and religion. The sultans were despotic to a degree that we cannot comprehend. There was an old law which did not allow the Sultan to kill more than fourteen man a day without giving a reason therefore, but to whom should be give the reason, for he was supreme above all. Murat I. İs said to have caused the death of 100 000 persons in eight years to keep the woer in his own hands, and suppress disobedience to his authority. One Sultan killed a favorite musician for singing a Persian song. And the same man surprised a company of young women dancing in a meadow and caused them al to be drowned, because the mirth displeased him. With this despotic power over life or death there were no divided councils, and his orders were implicitly obeyed. THe Sultans were nearly all men of great ability. The line of Ottoman has been continued down in direct descent, and the present Sultan is a lineal descendant of the founder of the race. They were arganisers as well as conquerors. Of them it might be said that “dominion was a bribe to him whose lips do not binnch at the touch of the sabre”. Mehmet II, killed ninteen brothers, to avoid any quoation as to his succession, and Suleyman the Illustrous killed two asdfasdf of his sons for fear they would excite civil war in the empire. Selim I. Killed 40000 of his subjects and had a plan arranged to kill every Christian , man, woman and child, in his dominions, but was dissuaded from ordering the butchery. Women had no influence in the affairs of the empire. The ferocity of the Turk was inflamed by opposition and was bred deep in the temper of the people. Their religion was also an immense power. It taught them to destroy the infidel and gave a promise of happines to all that followed the will of the prophet. A sensual heaven awaited them, and behaving they were the chosen people of God, they felt to the fullest extent that they were fated to succeed. Their fatalism was a very strong incentive and gave them the assurance of success in all they undertook, and at the same time it increased with every new success. Theus, whey all Western Europe was frightened by a comet, the Turk looked upon it as the sword of God, and accepted it as a sign that he was fighting their battles. They came into the countries which they overrun as naughty conquerors, and would accept no terms of peace which they did not dictate.
THE DECLINE OF THE OTTOMAN POWER
Their power was at its zenith during the time of Suleyman. Selim captured Egypt, and on August 29,1522. . In 1599 Vienna was invested with a quarter of a million of men and 300 cannon and althought the city wasnet captured it was laid under tribute. The Admiral Barbarossa ravaged the coasts of the Mediterrenean and captured town after town. Soliman called himself the Lord of the Age, and said that as there was only one God in heaven, so there was only one Empereor on the earth. Then came a change, and from the summit of power the empire began to decay, and under the reign of Selim II. The drunkard the empire went seatdly downward. At the naval battle of Lepante the Turkish fleet was destroyed by the combined Christian fleet under the command of Don John, of Austria. When the Pope heard of it has burst into tears and exclaimed: “There was a man sent from God and his name was John.” In 1569 the Turks first met the Russians, and an army of 60000 men was defeated by their new enemy in the North. Defeat followed defeat in other parts of the Empire. The Turkish power was the wane, newver to be strong again. How came this? First, the Sultans had deteriorated. The Sultan had no real wife, but a crowd of favorites filled the harem, and each son was the son of a slave, and this was a condition of affairs not favorable to vigorous descent. Then they were trained up to manhood in the harem, surrounded by enuches and concubines, the prey of the most disgusting vices, and they were launcehed into power, utterly unprepared, like a man coming suddenly from a dark room into the sunshine. The army deteriorated and corruption permeated the entire administration of civil and military affairs. Ignorance and vice everywhere prevailed, and they would not learn, even from disaster and defeat There was no coherency, no force in the government. Then, their fatalism, which had helped to maket hem great, now came in tho help destroy them, and when one they felt they were decaying, they believed it to be the will of God, and made no effort against it. In 1653 a Turkish army of half a million invested Vienna but was beaten bakc, foiled and defeated. İn 1790 ismail was captured and then came the succession of disasters until 1829, when the Russians humiliated them and dictated peace at Adrianople.
CAN THEY REFORM
Sultan after Sultan has promised reform in Turkey, and a fair chancee has been given them, but what use have they made of it? The whole sentiment of that people, the real desire of the Government, and their religious belief are against it. Taxation has been somewhat reduced, but is stil onerous. They have introduced European manners and customs to some extept . There are 18000 miles of telegraph and 1000 miles of railway and a few carriage roads. Christians hold high offices and there is more tolerance in religious affairs, but all this has been done by outside pressure, and not from within, and is , therefore, half hearted, and is not as great in fact as in appearence. They have enjoyed 500 years of despotic government, but have nothing to show for it, that civilization will accept, Compare them with the Saracens who ruled in Spain for nearly 800 years. Under their rele Spain was the home of every free and liberal influence. Art, letters, science flourished and were fostered, and when they left Spain, she was poorer for their going. At Bagdad, under Harun Reşit, learning and civilization flourished, and made greate strides forward, while all that the Ottoman Empire can show for its 500 years of power is the bloody sabre of Ottoman. Remember too, that after the Crimea they had every chance. It was determined that Turkey should have the opportunity to prove herself worthy of a placeamong the nations of the earth. Her debt was only 10 million $ . Now what has she but number of discontented provinces, eager tos hake off her yoke! The bitter uprisin in Herzegovina two years ago against oppressive tax gatheres has culminated in the ruin that this great war has wrought, In 1865 the debt was 367 million $ . In 1874 the devt was 925 million $ and the borrowed Money was nearly al squandered and nothing to show for it, and added to this in 150 million $ internal devt. The interest per annum amounts to 55 million $ and the annual expenses to 140 million $. There can be no end to this but ruin and bankruptcy. The reforms promised are not made, and the nations that have been betting on that reforms have only wortless claims against the bankrupt State. There are only two an done quarter millions. Turks to 14 millions of Christians. The English prtetectorate terminated at the Constatinople Conference in 1876. She is only interested in having the Helles pont and the Bosphorus a highway fort he commerce of the world. There has been an idea that the Turkish power might suddenly show some sudden and unexpected resources, but that idea is fallacious. It will never be restored, although it may last in its dismantled condition some time longer. What shall be done with here? There is one power in Europe immense, organized, adjacent, which has very clear ideas of what should be done with Turkey, which has known for 300 years what is to be done with here, and of that power I propose to speak to you, with your permission, next Tueasday evening(Applause)
Dr. Storrs spoke for nearly two hours, and at the close of the lecture was nearly congratulated by many of the gentlemen present, upon the success of his address. He held the close attention of the vast audience throughout, and was only interrupted two or three times by applause. The interest was too intense to be broken by demonstrations of plessure.
The second lecture will be given next Tuesday evening, the 12th Instant.
CHAT GPT TARAFINDAN DÜZELTİLMİŞ TEXT
Here is the corrected text:
The contentious stories of travelers and missionaries have made it doubtful what really is the nature of the Turk, so far, at least, as the middle classes are concerned. As to the upper classes, we know they are corrupt. The Turk of the middle class seems to be grave and slow of speech, and honest and truthful as a general thing. He is singularly kind to animals, but that does not establish a criterion as to his kindness to human beings. He is not fond of agriculture or of the mechanical arts, save as they are connected with articles of war or luxury. He is proud and overbearing to those he deems his Christian subjects and is capable of a fierce fanaticism in religious affairs but is not altogether devoid of the better sentiments and promptings of humanity. Although the Koran allows polygamy, it is not so prevalent among them as has been supposed, and slavery, although permitted, does not exist to any great extent. In other ways, they are very different from us, but their career in history has been marked out and cannot be erased.
RISE OF THE OTTOMAN POWER
They first came into prominence in the Thirteenth Century, and their first great leader and the founder of the dynasty was Ottoman, who flourished in the latter half of that century. He was a far-sighted leader and a great military genius. A dream is reported of him wherein he saw a tree growing out of his body which shadowed over the whole earth when its leaves turned to sabre blades, all pointing toward Constantinople. He saw the importance of that Capital and would have turned his energies toward it had he lived. Orchan, his son, succeeded him, and organized the first standing army ever seen in Europe and created the Corps of Janissaries from a thousand Christian youths, and this corps became famous throughout the world. It was recruited from the sons of Christian parents who were taken from their homes and trained to the faith of Islam, and in all manly exercises and feats of arms. They were thus without the ties of kindred and were fanatically devoted to their adopted faith. At times this corps has amounted to twenty, thirty, and forty thousand men. Bursa was the Capital, and from its lofty and magnificent gateway came the name of the Ottoman government - the Sublime Porte. Selim I, the son of Orchan, crossed the Bosphorus with forty men and landed at Gelibolu, crossing on a raft. That was the first trickle of the great deluge of conquest that in later years swept over Eastern Europe. It was in 1360 that this crossing was made. He was succeeded by Murat I. Who captured Adrianople in 1361 and also took Philippopolis and now began that career of conquest. Murat captured Macedonia and Thrace and took Shuula, never since wrested from the Turkish hands. In 1389, he was killed by a Serbian assassin after the battle of Kosovo, and was succeeded by Bayezid in the government. There is no throne in Turkey, and the coronation is the simple girding of the sword of Ottoman, the founder of the race. Bayezid had his brother killed immediately upon his accession to avoid any disputes as to who should succeed his father, and thus established a horrid and bloody custom that has frequently been followed by the Sultans of Turkey. He conquered Wallachia, and by the prowess of his arms aroused the attention of Western and Central Europe. A great army of French and Hungarians was sent against him, but they were overthrown at Nicopolis in September 1396, and nearly all the prisoners murdered. He conquered Greece and took Athens and sent an army into Hungary. Constantinople was besieged, but at this juncture, Bayezid was called away to fight against Timur, The Tatter, who conquered him, overran his Asiatic empire, and put him to death.
THE CAPTURE OF CONSTANTINOPLE
Was made by Mohammed II. On the 29th of May 1453, and then the dream of Ottoman was fulfilled. The city was sacked and 120,000 manuscripts disappeared, ten of them were offered for sale in the street for a ducat. The beautiful Church of St. Sophia was turned into a morgue, and the Imperial Palace into a seraglio. Muhammed landed his troops in Italy and captured Otranto and laid siege to Rhodes. He prosecuted his conquest in other directions, and it seemed as though he would fulfill the boast of Bayezid that he would feed oats to his horse upon the high altar at Rome. What was the cause of this wonderful career of conquest? Doubtless, the division of the eastern and western churches had much to do with it, and a difference of creeds caused that division. It will not do to say that the Turks met only the effeminate Greeks. They met the fierce and intrepid warriors of Western Europe and overcame them, so it cannot be said that it was a debased and unwary population that gave them their conquests. One reason was their immense military enthusiasm and the wonderful completeness and efficiency of their armies. They had the best commissariat in Europe; their cavalry was the best, and their artillery the best in use at that age. They invented the Howitzer gun and first used bombs at the siege of Rhodes. War was their business and their pastime, and they came into the country as an armed nation. They were skillful in their treatment of a conquered nation, absorbing them into their armies and turning them against other foes. Renegades from other people were always received by them, and there was no limit to the power and position to which rich adherents might attain. At the siege of Rhodes, there were 60,000 Bulgarians engaged. Commanders of armies, admirals of fleets, and prime ministers were often renegade Christians. Barbarossa, the ablest admiral in their service, was of Christian birth, and so it has gone on through all their history. Even now the present Turkish Minister at Washington is a Greek by birth and religion. The sultans were despotic to a degree that we cannot comprehend. There was an old law that did not allow the Sultan to kill more than fourteen men a day without giving a reason therefore, but to whom should he give the reason, for he was supreme above all. Murat I. is said to have caused the death of 100,000 persons in eight years to keep the power in his own hands and suppress disobedience to his authority. One Sultan killed a favorite musician for singing a Persian song. And the same man surprised a company of young women dancing in a meadow and caused them all to be drowned because the mirth displeased him. With this despotic power over life or death, there were no divided councils, and his orders were implicitly obeyed. The Sultans were nearly all men of great ability. The line of Ottoman has been continued down in direct descent, and the present Sultan is a lineal descendant of the founder of the race. They were organizers as well as conquerors. Of them, it might be said that "dominion was a bribe to him whose lips do not blanch at the touch of the saber." Mehmet II killed nineteen brothers to avoid any question as to his succession, and Suleyman the Illustrious killed two of his sons for fear they would excite
civil war in the empire. Selim I killed 40,000 of his subjects and had a plan arranged to kill every Christian, man, woman, and child, in his dominions but was dissuaded from ordering the butchery. Women had no influence in the affairs of the empire. The ferocity of the Turk was inflamed by opposition and was bred deep in the temper of the people. Their religion was also an immense power. It taught them to destroy the infidel and gave a promise of happiness to all that followed the will of the prophet. A sensual heaven awaited them, and believing they were the chosen people of God, they felt to the fullest extent that they were fated to succeed. Their fatalism was a very strong incentive and gave them the assurance of success in all they undertook, and at the same time, it increased with every new success. Thus, when all Western Europe was frightened by a comet, the Turk looked upon it as the sword of God and accepted it as a sign that he was fighting their battles. They came into the countries which they overran as naughty conquerors and would accept no terms of peace which they did not dictate.
THE DECLINE OF THE OTTOMAN POWER
Their power was at its zenith during the time of Suleyman. Selim captured Egypt, and on August 29, 1522. In 1529, Vienna was invested with a quarter of a million of men and 300 cannon, and although the city was not captured, it was laid under tribute. The Admiral Barbarossa ravaged the coasts of the Mediterranean and captured town after town. Soliman called himself the Lord of the Age and said that as there was only one God in heaven, so there was only one Emperor on the earth. Then came a change, and from the summit of power, the empire began to decay, and under the reign of Selim II, the drunkard, the empire went steadily downward. At the naval battle of Lepanto, the Turkish fleet was destroyed by the combined Christian fleet under the command of Don John, of Austria. When the Pope heard of it, he burst into tears and exclaimed: "There was a man sent from God and his name was John." In 1569, the Turks first met the Russians, and an army of 60,000 men was defeated by their new enemy in the North. Defeat followed defeat in other parts of the Empire. The Turkish power was in wane, never to be strong again. How came this? First, the Sultans had deteriorated. The Sultan had no real wife, but a crowd of favorites filled the harem, and each son was the son of a slave, and this was a condition of affairs not favorable to vigorous descent. Then they were trained up to manhood in the harem, surrounded by eunuchs and concubines, the prey of the most disgusting vices, and they were launched into power, utterly unprepared, like a man coming suddenly from a dark room into the sunshine. The army deteriorated, and corruption permeated the entire administration of civil and military affairs. Ignorance and vice everywhere prevailed, and they would not learn, even from disaster and defeat. There was no coherency, no force in the government. Then, their fatalism, which had helped to make them great, now came in to help destroy them, and when once they felt they were decaying, they believed it to be the will of God and made no effort against it. In 1653, a Turkish army of half a million invested Vienna but was beaten back, foiled, and defeated. In 1790, Ismail was captured and then came the succession of disasters until 1829 when the Russians humiliated them and dictated peace at Adrianople.
CAN THEY REFORM
Sultan after Sultan has promised reform in Turkey, and a fair chance has been given them, but what use have they made of it? The whole sentiment of that people, the real desire of the Government, and their religious belief are against it. Taxation has been somewhat reduced but is still onerous. They have introduced European manners and customs to some extent. There are 18,000 miles of telegraph and 1,000 miles of railway and a few carriage roads. Christians hold high offices, and there is more tolerance in religious affairs, but all this has been done by outside pressure and not from within, and is, therefore, half-hearted and is not as great in fact as in appearance. They have enjoyed 500 years of despotic government, but have nothing to show for it that civilization will accept. Compare them with the Saracens who ruled in Spain for nearly 800 years. Under their rule Spain was the home of every free and liberal influence. Art, letters, science flourished and were fostered, and when they left Spain, she was poorer for their going. At Baghdad, under Harun al-Rashid, learning and civilization flourished and made great strides forward, while all that the Ottoman Empire can show for its 500 years of power is the bloody saber of Ottoman. Remember too, that after the Crimea, they had every chance. It was determined that Turkey should have the opportunity to prove herself worthy of a place among the nations of the earth. Her debt was only 10 million $. Now what has she but a number of discontented provinces, eager to shake off her yoke! The bitter uprising in Herzegovina two years ago against oppressive tax gatherers has culminated in the ruin that this great war has wrought. In 1865 the debt was 367 million $. In 1874 the debt was 925 million $ and the borrowed Money was nearly all squandered and nothing to show for it, and added to this in 150 million $ internal debt. The interest per annum amounts to 55 million $ and the annual expenses to 140 million $. There can be no end to this but ruin and bankruptcy. The reforms promised are not made, and the nations that have been betting on that reforms have only worthless claims against the bankrupt State. There are only two and one-quarter million Turks to 14 million of Christians. The English protectorate terminated at the Constantinople Conference in 1876. She is only interested in having the Hellespont and the Bosphorus a highway for the commerce of the world. There has been an idea that the Turkish power might suddenly show some sudden and unexpected resources, but that idea is fallacious. It will never be restored, although it may last in its dismantled condition some time longer. What shall be done with her? There is one power in Europe immense, organized, adjacent, which has very clear ideas of what should be done with Turkey, which has known for 300 years what is to be done with her, and of that power, I propose to speak to you, with your permission, next Tuesday evening. (Applause)
Dr. Storrs spoke for nearly two hours, and at the close of the lecture was nearly congratulated by many of the gentlemen present, upon the success of his address. He held the close attention of the vast audience throughout and was only interrupted two or three times by applause. The interest was too intense to be broken by demonstrations of pleasure. The second lecture will be given next Tuesday evening, the 12th Instant.
http://temelelektronik.info/bilgi.aspx?bilgi=5607
Chapt GPT Çevirisi
AY HİLAL
Avrupa'da Osmanlı Gücü
Rev. Dr. Storrs'un Osmanlı ve Moskovitler Üzerine İlk Dersi - Onların Uzun Kavgaları - Türk İmparatorluğu'nun Yükselişi ve Düşüşü - Refahının ve Çöküşünün Sebepleri - Osmanlı Tarihinin Taslağı
DERS
Hanımefendiler ve Beyefendiler - En içten ve derin teşekkürlerimi sunarım sizlere, en sıcak karşılamanız için, ve bu akşamki tartışmada, bunun karşılığını vermemeye ya da hak etmemeye çalışacağım, ama iyiliğinizi kabul etmek için. Konu büyük bir konu ve tartışma sonunda, birçok şeyin üzerinden geçmiş olacağını ve söylemek istediğim birçok şey olduğunu bileceğim, ama düşüncenin hızıyla noktadan noktaya geçerken. Son yirmi beş yılda Avrupa'dan büyük savaşların sık, hatta neredeyse sürekli yankılarına alıştık. Yirmi beş yıl öncesine kadar, uzun süredir devam eden barış dönemi sürekli olarak birçok yıl daha devam edebilir gibi görünüyordu. Waterloo Muharebesi'nden sonra neredeyse kırk yıl boyunca derin bir barış dönemi yaşandı, yalnızca Rusya ile 1829'da gerçekleşen savaş, 28 Ağustos 1829'da Edirne Antlaşması ile sona erdirilen ve 1848-9'da isyan çıkararak ara verdiği dönemler dışında. 1853'te, 3 Temmuz'da Rus ordusu Prut Nehri'ni geçti ve ardından Rusya'nın bir tarafında, İngiltere, Fransa, Türkiye ve Sardunya'nın diğer tarafında savaş başladı, bu savaş Kırım'da merkezleşti ve Mart 1856'da Paris Antlaşması ile sona erdi. O zamanlar tekrar uzun bir barış dönemi olabileceği gibi görünüyordu, ancak bunun yerine kulaklarımıza sürekli savaşların yankıları geliyor. Bu tarihten itibaren yaşanan savaşlara bakın. İngiltere'nin ve Hindistan'daki isyan eden Seopoys'un savaşı. Aynı gücün Abisinanya'daki savaşı. İtalya'daki Garabaldi'nin kanlı ve görünüşte sonuçsuz savaşı, Fransa ve Sardunya'nın 1859'da Avusturya'ya karşı aynı ülkede savaşı, 1864'te Schleswig-Holstein savaşı, kendi büyük iç savaşımız, Avusturya ve Prusya arasındaki 1866 savaşı ve 1870'te Prusya'nın liderliğindeki Birleşik Almanya'nın Fransa'ya karşı savaşı. Ve şimdi tekrar, son aylarda Rusya ve Türkiye arasındaki büyük savaş hakkında uzun süre boyunca haberleri dinledik. Bu nedenle, Avrupa'da neredeyse kesintisiz bir mücadele yaşandı, ve bu savaşların insanlık kaderi üzerindeki etkilerini ve medeniyetin ve liberal ve aydınlanmış etkilerin ilerlemesini nasıl etkileyeceğini görmek için bu ülkede yakından izledik. Görünüşe göre sona ermiş olan savaş bu ülkede büyük bir ilgi uyandırdı ve ilerledikçe hissedilen duyguların biraz dalgalanmalı olduğu dikkatlice izlendi. İlk başta, kuşkusuz, bu ülkede genel bir duygu Türkiye aleyhindeydi, "konuşulamaz Türk" olarak adlandırdığı gibi, ve onun Avrupa'dan atılması, kanlı ve zalim katliamlarında rol alan ve dünyanın en güzel bölgelerinden birine zarar veren barbarlıklarından dolayı verilen bir ceza olarak düşünüldü. Ancak savaş ilerledikçe ve kaynakları gelişti ve yenilgi ve acı, tüm çabalarına karşın verildiğinde, bir tür pasif sempati gelişti. Zayıf taraf olduğu gösterildi ve doğal olarak ona karşı sempatimiz, bu gerçekten dolayı, dışa doğru gitti. Sonra sadece açık alanda değil, siperlerin arkasında bile büyük cesaretle savaştı ve kendini cesaret ve dayanıklılık gibi askeri niteliklerle donatmış biri olarak gösterdi, ve tüm korkunç mücadelelerine rağmen sonunda galip gelenin önünde eğilmek ve en aşağılayıcı barış koşullarını kabul etmek zorunda kaldı. Bu nedenle, Britanya filosunun İstanbul Boğazı'na yelken açtığı haberini mutlulukla duyduk, ve Alexander I.'ın temsil ettiği Rus gücüne büyük bir saygı duysak da [alkış], yine de, sonuçta, belki de hepsi, o kendi gücünün genişlemesine ve diğer milletlerin çıkarları adına kendi gücünün genişlemesine çok fazla önem verdiği için çatışmanın sona ermesi iyi oldu. En azından ülke genelinde, Türkiye'ye bu ülkede ilk başta gösterilen dehşet ve iğrenme karşı bir isyan vardı.
HİÇBİR GÜCÜN TARAFTARI DEĞİLİM
Ancak bu akşam, bu sonuçlara yol açan olayları tasvir etmek istiyorum. Ancak şu anki durumu doğru bir şekilde yorumlamak için tarihi kayıtlara başvurmalı ve önceden neler yaşandığını ve bu sonuçları üreten olayların neler olduğunu görmeliyiz. Bu, tarihi incelemenin doğru yöntemidir ve böylece bugünkü etkileri bir araya getirebiliriz. Niagara'nın girdabının kenarında duran ve suların girdabını ve karmaşasını izleyen bir adam, onların yakında kendiliğinden biteceğini düşünebilir, ve kaynakın kısa sürede kuruyacağını veya güneşin seli kurutacağını veya onun denize kadar kendiliğinden akacağını düşünebilir. Ancak dört büyük gölün girdap ve şelalelerin arkasında olduğu sırrını bildiğinde, gezegenin taze suyunun yarısını oluşturan bu büyük su kütlelerinin problemini anladığında ve onların birleşik sularını o sular cehenneminin içinden boşalttığını bildiğinde, ne kadar hızlı akarsa aksın, kaynak asla kurumayacağını fark edecektir ve o zaman girdabın gizemi ve şiddeti artık bir gizem olmaktan çıkacaktır. Bence tarihi aynı şekilde okumalıyız. Bugünün arkasındaki olaylar incelenmeli ve önümüzde gördüğümüz sonuçları anlamak istiyorsak. Plevna, Varna ve Shipka geçidinin ardına gitmeliyiz; Andrassy notu, Berlin anlaşması ve Londra protokolünün arkasına gitmeliyiz; Kırım Savaşı ve önceki mücadelelerin arkasına gitmeliyiz ve böylece bugünün olaylarının anlamına ulaşmalı ve bu son zamanlarda tanık olduğumuz kaynayan kanlı girdabın biriktiği hızlı akıntılarla izlenmiş yüzyılların eğimlerinin bir savaşı olmadığını ve bunun imparatorların değil, sadece bir ulusun diğerine karşı değil, ırklar ve dinler arasında bir savaş olduğunu göreceğiz. Çatışmanın diplomatik düzenlemelerle bir süre engellenebilmiş olabileceğini göreceğiz, ancak yine de gelmesi gereken bir mücadele olduğunu ve Rusya ve Orta Avrupa'nın güçleri için tatmin edici bir sonuca ulaşıncaya kadar sona ermeyeceğini göreceğiz ve bu nedenle araştırmalarımız, birçok kaynaktan toplanan önceki olayların ve etkilerin bu noktaya doğru birleştiğini gösterecek, Mohawk ve Hudson'un denize aktığı gibi. Konuyu ele almalı ve farklı bakış açılarından değerlendirmeliyiz, ve bu nedenle ilk olarak, .
Savaşın Sahnesi
Biz, Avrupa'daki eski Bizans İmparatorluğu'nu içerdiğini söylüyoruz, ancak bu tanımdan ülkenin gerçekte ne olduğunu anlamıyoruz ve imparatorluğun farklı eyaletlerinin klasik zemin olduğunu göstermiyor. Modern Türkiye'nin tüm eyaletleri klasik tarihlerde farklı isimlerle biliniyordu. Romanya, eski Dacia idi ve Latinler tarafından yerleştirilmişti ve Trakya ve Makedonya ve Teselya, Yunan konfederasyonunun parçalarını oluşturuyordu. Ülkenin bazı bölgeleri Hristiyan çağından önce Romalılar tarafından fethedilmişti ve eski Dacia Trajan tarafından kolonize edilmiş ve güçlendirilmişti ve mevcut sakinler o eski Latin kolonilerinin torunlarıdır. Beşinci yüzyılda İmparatorluk'un çöküşünden sonra, bu eyaletler Doğu imparatorlarının hâkimiyeti altında kaldı. O zamanlar küçük prensliklerdi ve Yunan imparatorlarının hüküm sürdüğü gibi devam etti. Ülke yaklaşık 200.000 mil karelik bir alanı kaplar. Büyük olması değil, bir eyaleti dikkate değer yapan. Alaska, 500.000 mil karelik alanıyla, birkaç yıl önce Rusya'dan yedi buçuk milyon dolara satın aldığımızda boyutuna göre önem taşımaz, ancak sadece konumuna göre. Türkiye, Avrupa'nın en zengin ve en verimli bölgelerinden biridir. Zengin Bulgaristan'dan, bol buğday tarlalarıyla, Güney'in asma bağlarıyla kaplı yamaçlarına ve zeytin gölgeli vadilere kadar, tüm uzunluğu boyunca en coşkulu verimlilikle tomurcuklanır ve filizlenir, Karadağ hariç, ve bu dağlık prensliği için, yaratılışın genel dağılımında, melek Montenegro üzerinden geçerken taş çantası kırıldı ve hepsi o bölgeye döküldü. Ülkenin toprağı verimli ve bol miktarda tahıl, pamuk, ipek, kullanıldığında ince kaliteli tütün, şarap ve yağ ve toprağın diğer meyvelerini verir ve toplam üretimin, toprak iyileştirilmiş tarım altına alındığında beş kat artırılabileceği söyleniyor. Dağlar ağaçlarla kaplı ve maden zenginliği büyük, ancak iyi geliştirilmemiştir. Aslında, Türk demiri güç ve dayanıklılık açısından kolayca eşleştirilemez. Kömür madenleri var, ancak çok iyi kalitede değil, su gücü dünyadaki tüm makineleri sürerdi. Materyal kaynaklarının sadece enerji ve girişimle geliştirilmesi gereken bir ülkedir ve bunu dünyanın en zengin ülkelerinden biri yapar. Yüzlerce mil uzanan muhteşem bir deniz kıyısına sahiptir ve ticaret için mükemmel uygunluğa sahip koylar ve limanlarla girintili çıkıntılıdır. Bu sahil, antik çağlarda ünlü yaptı ve onu zengin yapan ticareti getirdi ve dünya ticaretiyle ilişkisi tekrar olacak ve topraklarını, hak ettiği diğer dünya ülkeleri arasında yerine alacaktır. Burada Hristiyanlık Avrupa'da ilk kez vaaz edildi. Burada Konstantinopolis hüküm sürdü ve zarif ve bilgili bilginler yaşadı ve dünyayı dehasıyla zenginleştirdi. Burada Justinian yasaları inşa etti ve kodladı. Burada, Sarekenler'i geri iten Leo hüküm sürdü. Burada, Chrysostom vaaz etti ve öğretti ve Jerome Kutsal Kitap'ı çevirme büyük çalışması için kendini büyük ölçüde hazırladı. Burada, kilisenin büyük meclisleri toplandı, 325'ten 787'ye kadar olan tüm meclislerin dördü dışında, hepsi Konstantinopolis'te yapıldı, ve o şehirden şimdi paha biçilemez değerde olan ünlü Yunan el yazmaları geldi. Gerçekten de, borçlu olduğumuz o eski ve kaderli toprağı anlamak mümkün değil. Byzantium'un altın parası tüm Avrupa'da dolaşımda idi ve standart incelik veya ağırlığını hiç değiştirmedi [Büyük alkış]. Doğu İmparatorluğu'nun onuru ve tasarrufunun bir anıtıydı. Batı Avrupa hala vahşilerle doluyken, büyük, zengin ve medeniyetliydi. Gibbon'un sayfaları, toprağı kana bulayan savaşların kırmızı iplikleriyle sertleşti. Üzerinde dökülen tüm kan toplandığında, Tuna'nın kanalları tutmazdı ve topraklar dizkapağına kadar taşardı. O kadar zengindi ki her zaman bir av olduğu. İşte o, başkenti olan İstanbul'unun başında, dünyanın en kalabalık bölgesinin merkezine en yakın şehir, iki denizin birleştiği ve iki kıtanın birleştiği yerde yer alır.
Osmanlı Türkleri
Güneydoğu Avrupa'da böyle ani bir güç kazanmayı nasıl başardılar? Bunları nasıl kaybettiler ve onları bu şu anki konuma getiren sebepler nelerdi? Bunlar, izninizle belirlemeye çalışacağımız sorulardır. Onlar kimdir? Kendilerine "Osmanlılar" diyen, çünkü Türk adını kabul etmezler, Turan ırkından bir halktır ve Moğollar, Hunlar ve Tatarlar ile kuzenleridir, Aryan ırklarından farklı bir soydan gelirler. Turanlar çok eski zamanlarda sürücü bir halktılar, Aryanlar ise başlangıçtan itibaren tarıma adanmışlardı ve dolayısıyla sonuçta gelişim yolları oldukça farklıdır ve çok farklı sonuçlara yol açmıştır. Tarım, insanları sabra, dayanıklılığa ve endüstriye alıştırır. Yerleşme ve yuvanın kutsallığına yol açar. Uygarlığın gelişimine ve ticarete, diğer insanlarla değişim ve ilişkilere ortam oluşturur. Kurumların oluşturulmasına ve insanın doğasında en iyi ve en asil olan her şeye süreklilik kazandırır. Sürücü yaşamı, göçebe ve dolaşan bir varoluş durumuna yol açar. Çobanın yaşamı ve sonuçta gezinmesi, yerel duygunun ve yuvanın kutsallığının kaybolmasına neden olur. İnsanları yırtıcı ve vahşi yapar ve despotik bir hükümete yol açar. Uygarlıktan yarı barbarlığa doğru eğilir ve hiçbir zaman yok edilemeyen ırk özelliklerini oluşturur. Aryan ırkları tarih boyunca harika şeyler başarmış ve dünyayı zenginleştirmiştir, Turan ırklarının tarihi ise dünyayı daha iyi hale getirmek için ne kadar az şey yaptıklarını, aksine ne kadar çok acı ve felaket yarattıklarını gösterir. Onları, bir Semitik ırk olan Araplarla karıştırmamalıyız ve sadece bir türdeş din bağıyla ilişkilidirler. Gezginlerin ve misyonerlerin çelişen hikayeleri, en azından orta sınıfların ne tür bir insan olduklarını gerçekten bilmemize engel olmuştur. Üst sınıflarına gelince, yozlaşmış olduklarını biliyoruz. Orta sınıf Türk'ü ciddi ve yavaş konuşur gibi görünüyor ve genelde dürüst ve doğru konuşur. Hayvanlara karşı olağanüstü nazik olmasına rağmen, bu, insanlara olan nazikliği açısından bir ölçüt oluşturmaz. Tarıma veya mekanik sanatlara pek düşkün değildir, sadece savaş veya lüks eşyalarla ilişkili olduklarında. Kendi Hristiyan vatandaşları olarak gördüğü kişilere karşı gururlu ve kibirli olabilir ve dini meselelerde kızgın bir fanatizme sahip olabilir, ancak tamamen insanlık duygularından ve itkişlerinden yoksun değildir. Kur'an çok eşliliği müsaade etse de, bunun onlar arasında yaygın olmadığı düşünülmektedir ve kölelik, müsaade edilse de, büyük ölçüde mevcut değildir. Başka yönlerden, bizden çok farklıdırlar, ancak tarih boyunca belirlenen bir kariyerleri vardır ve silinemez.
Osmanlı Gücünün Yükselişi
Onlar ilk kez On Üçüncü Yüzyılda belirgin bir şekilde ortaya çıktılar ve ilk büyük liderleri ve hanedanın kurucusu olan Osmanlı, o yüzyılın ikinci yarısında ortaya çıktı. O, ileri görüşlü bir liderdi ve büyük bir askeri deha idi. Onun hakkında bir rüya anlatılır; bedeninden çıkan bir ağacı gördü, yaprakları kılıç bıçaklarına dönüştüğünde, hepsi İstanbul'a doğru uzanıyordu. O başkentin önemini görmüştü ve yaşasaydı enerjisini İstanbul'a çevirecekti. Onun yerine oğlu Orhan onun yerine geçti ve Avrupa'da görülen ilk sürekli ordunun organizatörü oldu ve bin Hristiyan genci Janişeriler Kuvveti'ni oluşturdu ve bu kuvvet tüm dünyada ünlü oldu. Bu kuvvet, Hristiyan ebeveynlerin çocuklarından seçilerek oluşturulmuş ve evlerinden alınıp İslam inancına ve tüm erkekçe egzersizlere ve silah becerilerine eğitilmişti. Böylece, onlar akrabalık bağları olmadan ve evlatlık inancına fanatik bir şekilde bağlıydılar. Bu kuvvet zaman zaman yirmi, otuz ve kırk bin kişiye ulaşmıştır. Bursa başkentti ve onun yüksek ve muhteşem kapısından Osmanlı hükümetinin adı geldi - Yüce Porte. Orhan'ın oğlu olan I. Süleyman, kırk adamla Boğaz'ı geçti ve Gelibolu'ya ulaştı, bir sal üzerinden geçerek. Bu, daha sonraki yıllarda Doğu Avrupa'yı saran büyük fethin ilk damlasıydı. Bu geçiş 1353'te yapıldı. Onu, Murat I izledi. 1361'de Edirne'yi ele geçirdi ve Philippopolis'i de aldı ve şimdi o fetih kariyerine başladı. Murat Makedonya'yı ve Trakya'yı ele geçirdi ve Türklerden asla alınamayan Şula'yı aldı. 1389'da, Kosova savaşından sonra Sırp bir suikastçı tarafından öldürüldü ve yönetimi, Bayezid'e devredildi. Türkiye'de taht yoktur ve taç giyme sadece soyun kurucusu olan Osmanlı'nın kılıcını kuşanmakla yapılır. Bayezid, babasının yerine geçer geçmez kardeşini öldürttü ve kimin babasının yerine geçmesi gerektiği konusunda herhangi bir anlaşmazlığı önlemiş oldu ve bu şekilde Türkiye'nin Sultanları tarafından sıkça takip edilen korkunç ve kanlı bir gelenek başlatıldı. Eflak'ı fethetti ve kollarının cesaretiyle Batı ve Orta Avrupa'nın dikkatini çekti. Fransızlar ve Macarların büyük bir ordusu ona karşı gönderildi, ancak Eylül 1396'da Nikopolis'te yenildiler ve neredeyse tüm esirler öldürüldü. Yunanistan'ı fethetti, Atina'yı aldı ve bir orduyu Macaristan'a gönderdi. İstanbul kuşatıldı, ancak bu durumda Bayezid, Timur'un, Tartar'ın, karşısında savaşmak için çağrıldı, Timur onu yendi, Asya imparatorluğunu işgal etti ve onu öldürdü.
İSTANBUL'UN FETHİ
Mohammed II tarafından 29 Mayıs 1453'te gerçekleştirildi ve böylece Osmanlı'nın rüyası gerçekleşti. Şehir yağmalandı ve 120.000 el yazması kayboldu, on tanesi bir dükata satılmak üzere sokakta teklif edildi. Güzel Ayasofya Kilisesi morga dönüştürüldü ve İmparatorluk Sarayı bir saraya dönüştürüldü. Muhammed, ordusunu İtalya'ya çıkardı ve Otranto'yu ele geçirdi ve Rodos'u kuşattı. Diğer yönlere yönelik fetihlerini sürdürdü ve Bayezid'in İtalya'daki yüksek anahtarda atına yem vereceğini açıklamasını gerçekleştireceği görülüyordu. Bu muazzam fetih kariyerinin nedeni neydi? Şüphesiz, doğu ve batı kiliselerinin ayrılması bununla çok ilgiliydi ve farklı inançlar bu ayrılığa neden oldu. Türklerin sadece zayıf Yunanlılarla karşılaştığını söylemek doğru değildir. Onlar, Batı Avrupa'nın korkusuz ve cesur savaşçılarıyla karşılaştılar ve onları mağlup ettiler, bu yüzden onlara fetihlerini sağlayanın düşük seviyeli ve dikkatsiz bir nüfus olduğu söylenemez. Bir nedenleri muazzam askeri hevesleri ve ordularının muazzam eksiksizliği ve etkinliğiydi. Avrupa'da en iyi iaşe sistemine sahiptiler; süvarileri en iyiydi ve topçuları o çağda kullanılan en iyiydi. Obüs topunu icat ettiler ve ilk kez Rodos kuşatmasında bombalar kullandılar. Savaş onların işiydi ve eğlencesiydi ve bir silahlı millet olarak ülkeye girdiler. Yenilmiş bir milletle usta bir şekilde ilgilendiler, onları kendi ordularına katıldılar ve onları diğer düşmanlara karşı kullandılar. Diğer halklardan dönekler her zaman onlar tarafından kabul edilirdi ve zengin destekçilerin ulaşabileceği güç ve konumun sınırı yoktu. Rodos kuşatmasında 60.000 Bulgar yer aldı. Ordu komutanları, fil amiralleri ve başbakanlar sık sık dönek Hristiyanlardı. Servetin Türk hizmetindeki en yetenekli amirali Barbaros, Hristiyan doğumlu idi ve tüm tarih boyunca bu böyle devam etti. Hatta şu anda Washington'daki mevcut Türk Bakanı, doğum ve inanç olarak bir Yunan'dır. Sultanlar, bizim anlayamayacağımız derecede despotikti. Sultan'ın günde on dört kişiden fazlasını bir neden belirtmeden öldürmesine izin vermeyen eski bir kanun vardı, ancak nedenini kime vermeliydi, çünkü o her şeyin üstünde idi. Murat I. iddiasına göre, iktidarı kendi elinde tutmak ve otoritesine karşı gelmeyi bastırmak için sekiz yılda 100.000 kişinin ölümüne neden oldu. Bir Sultan, bir müzisyenin bir Fars şarkısı söylediği için öldürdü ve aynı adam bir çayırda dans eden genç bir kadın topluluğunu şaşırttı ve neşe onu hoşnutsuz ettiği için hepsinin boğulmasına neden oldu. Bu yaşam veya ölüm konusundaki despotik güçle, bölünmüş bir konsey yoktu ve emirleri körü körüne itaat edildi. Sultanlar neredeyse hepsi büyük yetenekli insanlardı. Osmanlı soyu doğrudan soydan devam etti ve şu anki Sultan, soyun kurucusunun soyundan gelen biridir. Onlar sadece fetihçi değil, aynı zamanda örgütleyicilerdi. Onlar hakkında "hüküm, kılıca dokununca dudaklarından çıkmayanlara rüşvet" denilebilirdi. Mehmet II, varisi olması konusunda herhangi bir soru doğurmayacak şekilde on dokuz kardeşini öldürdü ve Şanlı Süleyman, imparatorlukta iç savaş çıkarmalarından korktuğu iki oğlunu öldürdü. I. Selim, altmış bin yurttaşını öldürdü ve hükümetindeki her Hristiyanı, erkek, kadın ve çocuğu öldürme planını düzenletti, ancak katliamı emretmekten vazgeçirildi. Kadınların imparatorluk işlerinde hiçbir etkisi yoktu. Türk'ün vahşeti, karşıtlık tarafından alevlendi ve halkın karakterinin derinlerine işlemişti. Dinleri de muazzam bir güçtü. Onlara kafiri yok etmeyi öğretti ve peygamberin iradesini izleyenlere mutluluğun bir vaadini verdi. Onları duygusal bir cennet bekliyordu ve Tanrı'nın seçilmiş insanları olduklarına inandıkları için başarıya kaderlerinin tam anlamıyla sahip olduklarını hissettiler. Kadercilikleri çok güçlü bir teşvikti ve her yeni başarıyla arttı. Böylece, Batı Avrupa'nın tümü bir kuyruklu yıldızdan korkarken, Türk Tanrı'nın kılıcı
OSMANLI GÜCÜNÜN GERİLEMESİ
Güçleri Süleyman döneminde zirveye ulaştı. Selim Mısır'ı ele geçirdi ve 29 Ağustos 1522'de. 1529'da Viyana, bir çeyrek milyon insan ve 300 top ile kuşatıldı ve şehir ele geçirilmediği halde haraç altına alındı. Amiral Barbaros Akdeniz kıyılarını yağmaladı ve bir kasabayı diğerinin ardından ele geçirdi. Süleyman kendisine "Çağın Efendisi" dedi ve gökte tek bir Tanrı olduğu gibi, yerde de tek bir İmparator olduğunu söyledi. Ardından bir değişim geldi ve güç zirvesinden, imparatorluk çökmeye başladı ve Sarhoş Selim'in saltanatı altında, imparatorluk sürekli olarak aşağı doğru gitti. Lepanto deniz savaşında Türk filosu Avusturya Don John komutasındaki birleşik Hristiyan filosu tarafından yok edildi. Papa bunu duyduğunda göz yaşlarına boğuldu ve "Tanrı'dan gönderilen bir adam vardı ve adı John'du" diye haykırdı. 1569'da Türkler ilk kez Ruslarla karşılaştı ve 60.000 kişilik bir ordu, Kuzey'deki yeni düşmanları tarafından yenildi. İmparatorluğun diğer bölgelerinde de yenilgiler ardı ardına geldi. Türk gücü zayıflamıştı ve bir daha güçlü olmayacaktı. Bunun nedeni neydi? İlk olarak, Sultanlar kötüleşmişti. Sultanın gerçek bir eşi yoktu, ancak harem dolup taşan favorilerle doluydu ve her oğul bir köle çocuğuydu ve bu, güçlü bir nesil için uygun olmayan bir durumdu. Sonra haremde erkeklik çağına gelene kadar eunuklar ve cariyelerle çevrildiler, en iğrenç kötülüklerin kurbanı oldular ve güneş ışığına ani bir şekilde karanlık bir odadan çıkan bir adam gibi, tamamen hazırlıksız bir şekilde güce sürüldüler. Ordu kötüleşti ve yolsuzluk, hem sivil hem de askeri işlerin tüm yönetimine nüfuz etti. Her yerde cehalet ve kötülük hüküm sürüyordu ve felaket ve yenilgiden bile ders almıyorlardı. Hükümette hiçbir uyum, hiçbir güç yoktu. Sonra, onları büyük yapan kadercilikleri, şimdi onları yok etmeye yardımcı olmak için devreye girdi ve bir kez çürüdüklerini hissettiklerinde, Tanrı'nın iradesi olduğuna inandılar ve buna karşı hiçbir çaba göstermediler. 1653'te yarım milyonluk Türk ordusu Viyana'yı kuşattı ama geri püskürtüldü, bozguna uğratıldı ve mağlup oldu. 1790'da İsmail ele geçirildi ve ardından 1829'da Ruslar onları aşağıladı ve Edirne'de barışı dikte etti.
TÜRKİYE'DE REFORM YAPILABİLİR Mİ?
Sultanlar birer birer Türkiye'de reform vaat ettiler ve onlara adil bir şans verildi, ancak bunu nasıl değerlendirdiler? Halkın tüm duygusu, Hükümetin gerçek isteği ve dini inancı buna karşı. Vergiler biraz azaltıldı ama hala ağır. Avrupa gelenek ve görenekleri bir ölçüde benimsenmiş durumda. 18.000 mil uzunluğunda telegraf hatları ve 1.000 mil uzunluğunda demiryolları ve birkaç araba yolu var. Hristiyanlar yüksek görevleri elinde tutuyor ve dinî işlerde daha fazla hoşgörü var, ancak tüm bunlar dış baskılarla gerçekleşti ve içten değil, bu yüzden de yarım kalmış ve göründüğü kadar büyük değil. 500 yıldır despot bir yönetimden geçtiler, ancak medeniyet kabul edeceği bir şeyleri yok. Yaklaşık 800 yıl boyunca İspanya'da hüküm süren Endülüslülerle karşılaştırın. Onların yönetimi altında İspanya, her türlü özgür ve liberal etkiye sahip oldu. Sanat, edebiyat, bilim gelişti ve desteklendi ve İspanya onlardan ayrıldığında onların gidişiyle daha fakir oldu. Harun el-Reşid döneminde Bağdat'ta, öğrenim ve medeniyet gelişti ve büyük ilerlemeler kaydedildi, Türk İmparatorluğu'nun 500 yıllık gücü için ise gösterebileceği tek şey, Osmanlı'nın kanlı kılıcıdır. Hatırlayın, Kırım Savaşı'ndan sonra her şansı vardı. Türkiye'nin, dünyanın ulusları arasında yerini kanıtlamak için fırsatı olmalıydı. Borcu sadece 10 milyon dolardı. Şimdi ne var? Sadece onun boyunduruğunu atmak isteyen bir dizi hoşnutsuz eyalet var! İki yıl önce, baskıcı vergi toplayıcılarına karşı çıkan Herzegovina'daki acı bir ayaklanma, bu büyük savaşın yarattığı yıkımla sonuçlandı. 1865'te borç 367 milyon dolardı. 1874'te borç 925 milyon dolardı ve ödünç alınan paranın neredeyse tamamı heba edilmiş ve bunun karşılığında hiçbir şey yoktu ve buna ek olarak iç borç 150 milyon dolardı. Yıllık faiz miktarı 55 milyon dolar ve yıllık giderler 140 milyon dolara ulaşıyor. Bu durumun sonu ancak yıkım ve iflas olabilir. Vaat edilen reformlar yapılmıyor ve bu reformlara bahse giren uluslar, iflas etmiş devlete karşı yalnızca değersiz iddialara sahipler. 14 milyon Hristiyan karşısında sadece iki buçuk milyon Türk var. İngiliz himayesi, 1876'daki Konstantinopolis Konferansı'nda sona erdi. Tek amacı, Çanakkale Boğazı ve İstanbul Boğazı'nı dünyanın ticaret yolu haline getirmekti. Türk gücünün aniden beklenmedik bir kaynak gösterebileceği fikri vardı, ancak bu fikir yanıltıcı. Asla eski haline dönmez, ancak sökülmüş durumda bir süre daha devam edebilir. Onunla ne yapılmalı? Avrupa'da devasa, örgütlü, komşu bir güç var ve Türkiye ile ne yapılması gerektiğine dair çok net fikirlere sahip, 300 yıldır ne yapılması gerektiğini biliyor. Ve o güçten, size izninizle gelecek Salı akşamı bahsetmeyi öneriyorum. (Alkışlar)
Dr. Storrs neredeyse iki saat boyunca konuştu ve dersin sonunda birçok beyefendi tarafından tebrik edildi. Büyük bir kalabalığın dikkatini başından sonuna kadar elinde tuttu ve sadece iki veya üç kez alkışlarla kesildi. İlgi, memnuniyet gösterileriyle bozulamayacak kadar yoğundu. İkinci ders, 12 Şubat Salı akşamı verilecek.
***